ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ Η ανάγκη του καλλιτέχνη για αυτοπραγμάτωση.

Ο ποταμός, ή η επιχωμάτωσή του μας τρομάζει; Το σύστημα διατηρείται από ό,τι παράγει:

Άψυχους μίμους - ερμηνευτές talent SHOW, Reality και real life

προγράμματα.

Συνεργάτες σύμβουλοί του, Kαθηγητές - συνταγογράφοι, που ποτέ δεν

συναντήθηκαν με την αίσθηση - σχάση της δημιουργίας.

Εκεί και οι καλοί μαθητές των «πρέπει», των φιλολογικών ερμηνειών -

εξηγήσεων - προσεγγίσεων, συγγραφείς δελτίων τύπου και αγχωμένοι

βιοπαλαιστές της μεροκαματιάρας κριτικής να αξιοποιούν με θέρμη το ευτελές

παραγόμενο ως είδηση.

Το σήμερα καταξιώνει πάντα το «ασήμαντο» και παράγει θόρυβο παραδίδοντάς το

στο αύριο της λήθης... γιατί στο αύριο συναντιόνται τα υπόγεια ρεύματα αυτά

που ανοίγουν τους δρόμους της σκέψης και την συνέχεια της δημιουργίας.

Άλλωστε όσο και με λάσπη - μπάζα - λύματα να επιχωματώσεις τον ποταμό για να

κτίσεις την πολιτεία σου, εκεί μπροστά σου θα τον βρεις να σου υπενθυμίζει

πνίγοντάς σε με ό,τι του έριξες. Να σου υπενθυμίζει ότι υπομονετικά

αντιστάθηκε. .

Η δημιουργία - ένστικτο ως ποταμός, δίνει συνάντηση με ό,τι η εντός φύση -

αναγκαιότητα θεωρεί παράφορα ερωτικό έως την πυράκτωση της νόησης, της

ελεύθερης βούλησης και ποτέ της μίμησης... Η ανάγκη του καλλιτέχνη για αυτοπραγμάτωση.

ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ