https://www.artnet.com/artists/christos-theofilis/ 

 Μίλτος Σαχτούρης - Ποιήματα

Ἡ δύσκολη Κυριακή

Ἀπ᾿ τὸ πρωὶ κοιτάζω πρὸς τ᾿ ἀπάνω ἕνα πουλὶ καλύτερο

ἀπ᾿ τὸ πρωὶ χαίρομαι ἕνα φίδι τυλιγμένο στὸ λαιμό μου

Σπασμένα φλυτζάνια στὰ χαλιὰ

πορφυρὰ λουλούδια τὰ μάγουλα τῆς μάντισσας

ὅταν ἀνασηκώνει τῆς μοίρας τὸ φουστάνι

κάτι θὰ φυτρώσει ἀπ᾿ αὐτὴ τὴ χαρά

ἕνα νέο δέντρο χωρὶς ἀνθοὺς

ἢ ἕνα ἁγνὸ νέο βλέφαρο

ἢ ἕνας λατρεμένος λόγος

ποῦ νὰ μὴ φίλησε στὸ στόμα τὴ λησμονιά

Ἔξω ἀλαλάζουν οἱ καμπάνες

ἔξω μὲ περιμένουν ἀφάνταστοι φίλοι

σηκώσανε ψηλὰ στριφογυρίζουνε μιὰ χαραυγὴ

τί κούραση τί κούραση

κίτρινο φόρεμα -κεντημένος ἕνας ἀετός-

πράσινος παπαγάλος -κλείνω τὰ μάτια- κράζει

πάντα πάντα πάντα

ἡ ὀρχήστρα παίζει κίβδηλους σκοποὺς

τί μάτια παθιασμένα τί γυναῖκες

τί ἔρωτες τί φωνὲς τί ἔρωτες

φίλε ἀγάπη αἷμα φίλε

φίλε δῶσ᾿ μου τὸ χέρι σου τί κρύο

Ἤτανε παγωνιὰ

δὲν ξέρω πιὰ τὴν ὥρα ποὺ πέθαναν ὅλοι

κι ἔμεινα μ᾿ ἕναν ἀκρωτηριασμένο φίλο

καὶ μ᾿ ἕνα ματωμένο κλαδάκι συντροφιὰ

 Μίλτος Σαχτούρης - Ποιήματα

ἀπὸ τὴ συλλογή

ΤΑ ΦΑΣΜΑΤΑ Ή Η ΧΑΡΑ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ

(1958)

Τὸ μαρτύριο

Μοσχοβολοῦσε τὸ φεγγάρι

σκύλοι μ᾿ ἄσπρα λουλούδια στὸ κεφάλι

περνούσανε στὸ δρόμο ἐκστατικοὶ

κι ὁ δρόμος κάτω ἔφεγγε ἀπὸ κρύσταλλο

καὶ μέσα φαίνονταν

τὰ σφυριὰ καὶ τὰ μαχαίρια

Μέσα στὰ χέρια μου ἔσπασα τὸ κρύσταλλο

Καὶ τότε εἶδα τὸ κόκκινο τὸ σύννεφο

νὰ μεγαλώνει ν᾿ ἀνάβει τὴν καρδιά μου

καὶ τ᾿ ἄλλο τὸ γκρίζο σὰν καπνὸς

ν᾿ ἀδειάζει ἀπὸ μέσα μου νὰ φεύγει

 Μίλτος Σαχτούρης - Ποιήματα

Τὸ πράσινο ἀπόγεμα
Ἐκεῖνο τὸ πράσινο ἀπόγεμα
ὁ θάνατος εἶχε βάλει, στόχο τὴν αὐλή μου
ἀπ᾿ τὸ νεκρό μου τὸ παράθυρο
μὲ τὸ βελούδινό μου μάτι
τὸν ἔβλεπα νὰ τριγυρνάει
γύριζε καὶ παράσταινε τὸν κουλουρτζῆ
γύριζε καὶ παράσταινε τὸν λαχειοπώλη
καὶ τὰ παιδιὰ τίποτα δὲν ὑποπτεύονταν
ἔπαιζαν μὲ πιστόλια καὶ τσίριζαν
αὐτὸς πάλι γύριζε καὶ πλησίαζε
καὶ πάλι μάκραινε καὶ ἔφευγε
ὕστερα ξαναρχόταν
στὸ τέλος ἀγριεύτηκε
ἄρχισε νὰ οὐρλιάζει
ἔβαψε τὰ μάτια καὶ τὰ νύχια του
φούσκωσε τὰ βυζιά του
ἄρχισε νὰ μιλάει μὲ ψιλὴ φωνὴ
ἔκανε σὰ γυναίκα...

τότε εἶναι ποὺ ἔφυγε ὁριστικὰ
ψιθυρίζοντας:

-Δὲν εἶχα τύχη σήμερα
αὔριο θὰ ξανάρθω

 Μίλτος Σαχτούρης (1919-2005)

Ὁ τρελὸς λαγός

Γύριζε στοὺς δρόμους ὁ τρελὸς λαγὸς

γύριζε στοὺς δρόμους

ξέφευγε ἀπ᾿ τὰ σύρματα ὁ τρελὸς λαγὸς

ἔπεφτε στὶς λάσπες

Φέγγαν τὰ χαράματα ὁ τρελὸς λαγὸς

ἄνοιγε ἡ νύχτα

στάζαν αἷμα οἱ καρδιὲς

ὁ τρελὸς λαγὸς

ἔφεγγε ὁ κόσμος

Βούρκωναν τὰ μάτια του ὁ τρελὸς λαγὸς

πρήσκονταν ἡ γλώσσα

βόγγαε μαῦρο ἔντομο ὁ τρελὸς λαγὸς

θάνατος στὸ στόμα

Μίλτος Σαχτούρης (1919-2005)

Ορυχείο

Σου γράφω γεμάτη τρόμο μέσα από μια στοά

νυχτερινή

φωτισμένη από μιαν ελάχιστη λάμπα σα δαχτυλήθρα

ένα βαγόνι περνάει αποπάνω μου προσεχτικά

ψάχνει τις αποστάσεις του μη με χτυπήσει

5

εγώ πάλι άλλοτε κάνω πως κοιμάμαι άλλοτε

πως μαντάρω ένα ζευγάρι κάλτσες παλιές

γιατί έχουν όλα γύρω μου παράξενα παλιώσει

Στο σπίτι

χτες

10

καθώς άνοιξα τη ντουλάπα έσβησε γίνηκε

σκόνη μ’ όλα τα ρούχα της μαζί

τα πιάτα σπάζουν μόλις κανείς τ’ αγγίξει

φοβάμαι κι έχω κρύψει τα πιρούνια και τα

μαχαίρια

τα μαλλιά μου έχουν γίνει κάτι σα στουπί

15

το στόμα μου άσπρισε και με πονάει

τα χέρια μου είναι πέτρινα

τα πόδια μου είναι ξύλινα

με τριγυρίζουν κλαίγοντας τρία μικρά παιδιά

δεν ξέρω πώς γίνηκε και με φωνάζουν μάνα

20

Θέλησα να σου γράψω για τις παλιές μας τις χαρές

όμως έχω ξεχάσει να γράφω για πράγματα

χαρούμενα

Να με θυμάσαι