ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
6-28 Μαίου 2021
ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ
ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ
EPsilon Art Gallery, Loutraki
Παναγίας Γιάτρισσας 12.
Loutraki, Korinthia, Greece
Μέλος του Πανελληνίου Συνδέσμου Αιθουσών Τέχνης (ΠΣΑΤ)
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΥΗ ΠΑΝΤΑΛΕΩΝ
Κλήση 6977878481, 2744063895
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ
Giannis Efthimiou
Kostantinos Markopoulos
Renata Menis
George Androutsos
Efi Manou
Γιαννης Βακιρτζης
Tasos Dimos
Gabriel Grama
Χριστίνα Χατζηνεοφύτου
Evagelos Papagiannis
Ελένη Δαβιλά
Μαρια Καραναση
ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ
Ο Διαμαντής Διαμαντόπουλος ανήκει στην πολυσυλλεκτική δεξαμενή του ανιδιοτελούς εικαστικού αισθήματος μαζί με τους Ακριθάκη, Βεντούρα, Σταύρο Ιωάννου, Κατράκη, Ιφιγένεια Λαγάνα, Ν. Λύτρα, Μαλέα, Μπουζιάνη, Οικονόμου, Ευθύμη Παπαδημητρίου, Παπαλουκά, Περδικίδη, Σαρρή, Σκλάβο, Σπυρόπουλο, Στέρη, Χαλεπά. Στην ίδια πλεύση οι Τάκις Βασιλάκης, Δημητρέας, Κουνέλης, Κτενάς, Μήλιος, Μπότσογλου και οι νεώτεροι Ζαχαρίας Αρβανίτης, Αρφαράς, Γιάννης Γουρζής – Άννινος, Κασκούρας, Κούκος, Μορταράκος, Μπουρναζάκης, . Οδηγούμενοι από το ευφυές ένστικτό τους, γρήγορα απέδρασαν από τα ευρωπαϊκά κινήματα γραφής και τις γενιές των ομογενοποιημένων εικαστικών προϊόντων, είδος υπάκουο σε ‘‘ορμόνες’’ και υποδείξεις της καταναλωτικής ευτυχισμένης κοινωνίας και ας προσπαθεί ο επιδέξιος της τεχνεμπορίας λόγος και η δημοσιογραφική θηριωδία του λαϊφστάιλ, με επιδερμικές προσεγγίσεις να τους εντάξει σε -ισμους και δεκαετίες. Σε δρόμο προσωπικής έρευνας το έργο τους… και ηθελημένα κυκλοφορούν κάποια βιώσιμα στοιχεία των κινημάτων, απόδειξη ότι η τέχνη είναι εμπειρία και αλληλουχία του «γίγνεσθαι» και του «μεταβατικού».
Ο ευρωπαϊκός εικαστικός λόγος κτίσθηκε στην βάση της πολιτισμικής γεωμετρίας της εξορυγμένης από τα σπλάχνα της ελληνικής γης. Κυκλαδικά ειδώλια, φιλοσοφία, ποίηση. Αυτό ευφυώς το είχαν καταλάβει, διατυπώνοντας την δικιά τους ανάγκη έκφρασης, οι Κριστιάν Ζερβός και Στρατής Ελευθεριάδης - Τεριάντ, κυριαρχώντας 50 χρόνια στην αναγέννηση του Παρισιού, κέντρο τότε των κοινωνιών. Αυτό το γνώριζε και ο αλεξανδρινός Αλέξανδρος Ιόλας και την κατάλληλη στιγμή πέταξε στο αμερικανικό όνειρο μεταφέροντας στις αποσκευές του, όχι τον δούρειο ίππο μα την ποιητική της πράξης αυτής, το έργο των Μαξ Ερνστ και Ρενέ Μαγκρίτ. Το 1953 προσφέρει στην μητέρα όλων των μαχών και των χάρτινων του μιλιταριστικού πολιτισμού δίδυμων πύργων, το τοτέμ της Ποπ Αρτ τον Άντι Γουόρχολ.
Διαμαντόπουλος Διαμαντής. Στην τεθλασμένη των συναισθημάτων του. Γεννήθηκε στην Μαγνησία Μικράς Ασίας τον Ιούνιο του 1914. Με την καταστροφή του 1922 έρχονται στην Αθήνα – ο πατέρας του έχει χαθεί.
1929 δημοσιεύει σκίτσα στην «Διάπλαση των Παίδων» με το ψευδώνυμο «Ακάμας».
1930 με παρότρυνση του Φ. Γιοφύλλη, εκθέτει τέμπερες στην «Αίθουσα Καλλιτεχνικών Ατελιέ».
1931 - 1936, σπουδάζει ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, με τους Μπισκίνη, Παρθένη. Ταξιδεύει και μελετά την βυζαντινή και λαϊκή τέχνη. Φιλοτεχνεί τα σκηνικά και τα κοστούμια της θεατρικής παράστασης «Άλκηστη» του Ευριπίδη στην «Λαϊκή Σκηνή» του Καρόλου Κουν.
1937-1940 υπηρετεί την θητεία του.
1940 έκθεση στο Αρχαιολογικό Μουσείο και στη Βασιλική Ακαδημία Τεχνών (Royal Academy of Arts) του Λονδίνου.
1944 συλλαμβάνεται με τον αδελφό του Ιωακείμ ως μέλη της Εθνικής Αντίστασης… φυλακίζονται στο Χαϊδάρι.
1947 ομαδική έκθεση στην αίθουσα «Ρόμβος».
1950 για λίγο διδάσκει μαθήματα τεχνικών στο «Ελληνικό Σπίτι» της Α. Χατζημιχάλη… τα παρατά… δουλεύει οικοδόμος και αποφασίζει να απομονωθεί και να αφοσιωθεί στο έργο του… δεν το διαθέτει στο εμπόριο με θέση κατά της «όλο και μεγαλύτερης εμπορευματοποίησης της τέχνης».
1964 συμμετέχει σε ομαδική έκθεση στην Κύπρο με ένα έργο που το είχε ήδη εκθέσει στην αίθουσα «Ρόμβος» το 1947.
1967… Δικτατορία. Δεν αποδέχεται την απονομή βραβείου του ενός εκατομμυρίου δραχμών.
1975 επιτρέπει στη Βάσω Κατράκη να δει το έργο του -τον πείθει να εκθέσει. Η επιστροφή του: σταθμός στα εικαστικά του τόπου. Εκθέτει στο Πνευματικό Κέντρο «Ώρα» του Ασαντούρ Μπαχαριάν - καταγράφονται οι απόψεις του στο «Χρονικό» της «Ώρας».
1977 συμμετέχει σε δύο ομαδικές εκθέσεις στο Βελιγράδι και στο Βουκουρέστι.
1978 Εθνική Πινακοθήκη αναδρομική έκθεση με 311 έργα του. Ακολουθούν Δουβλίνο (1979) και δύο εκθέσεις πάλι στο κέντρο «Ώρα» (1980 και 1982).
1978 σε συνέντευξη στον Λευτέρη Παπαδόπουλο απαντά σε ερώτηση για την άρνηση να πουλά τα έργα του:
-«Δεν θέλω κύριε! Ξέρετε, όταν ένας άνθρωπος νιώσει από ένα πράγμα μεγάλο πόνο, μεγάλη προσβολή, συνδέει αυτή την προσβολή με τις εκθέσεις, τις πωλήσεις, όλα αυτά. Εμένα με προσέβαλαν πολύ. Έτσι, σιχάθηκα και τις εκθέσεις και τις πωλήσεις. Τη ζωγραφική, βέβαια, δε τη σιχάθηκα... Πάντως, οπωσδήποτε δεν πρόκειται να πουλήσω κανένα έργο! Γιατί, εκτός απ’ όλα τα άλλα, δεν είναι δυνατόν να φτιάχνω έργα για να στολίζουν τα σπίτια των εφοπλιστών...»
1981 παραχωρεί την σειρά των έργων «Οικοδόμοι» στην εφημερίδα «Αυγή» για το ημερολόγιο.
1982 συμμετέχει στην έκθεση «Ευρωπάλια» στις Βρυξέλλες.
1983 με τον Κ. Κουλεντιανό προτείνεται και εκπροσωπεί την Ελλάδα στην Μπιενάλε της Βενετίας. Εξακολουθεί να αρνείται την πώληση του έργου του. Ζει με την αδελφή του Ειρήνη έως τον θάνατό της το 1989 στο Βύρωνα.
1989 η πρυτανεία της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών του παραχωρεί μικρό διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας. Απομονώνεται το υπόλοιπο της ζωής του.
6 Ιουνίου 1995 πεθαίνει στο Αττικό Θεραπευτήριο Κυψέλης - κηδεύτηκε την επομένη στο Νεκροταφείο Ζωγράφου.
Λες και το ήξερε, τους έδωσε μόνο ό,τι ήθελε να τους δώσει… Στην κηδεία του δεν είδα την επίσημη πολιτεία και τα κόμματα της αριστεράς απόντα.
Κατηγορήθηκε ως φοβικός, αντικοινωνικός και επιθετικός στις συζητήσεις του, διώχνοντας όλους εκείνους που προσπάθησαν να σπάσουν το φράγμα του περιορισμού του.
Όμως, το να ξεκινάς την ζωή σου με διωγμό, σε κάνει να παραμένεις ακλόνητα Εθελοντής στη φτώχεια, στην ιδεολογία σου και στην βαθύτατη υπαρξιακή μοναξιά σου εκπέμποντας την προσωπική σου κοσμοθέαση …και ο Διαμαντής Διαμαντόπουλος βίωσε κατάσαρκα τον διωγμό της παρέας Τσαρούχη που έλεγχε το θολό εικαστικό τοπίο και τα μέσα της εποχής, συνοδοιπόροι τους και η παρέα της Αίγινας. Ήταν όλοι συμμαθητές στην Ανωτάτη σχολή καλών τεχνών από το 1931 έως το 1936.
Ο Διαμαντής Διαμαντόπουλος, με την στάση ζωής του, την κοινωνική σιωπή του, την συνείδηση του κοινωνικού ρόλου της τέχνης, ουσιαστικά τοποθετεί εαυτόν αενάως ως καταγγελία του ιερατείου τους…
