Κώστας Καρυωτάκης

Ανέκδοτο ποίημα

Στον τεφρό πέρα ορίζοντα η αγάπη μου αχνοσβήνει.

Οι φίλοι αποτραβήχτηκαν, για πάντα, οι τελευταίοι.

Σ' όλα έκλεισα την πόρτα μου, κ' έρημος έχω μείνει

τώρα που ακούω το θάνατο στις φλέβες μου να ρέει.

Κυριακή

Ανέκδοτο ποίημα

Ο ήλιος ψηλότερα θ' ανέβει

σήμερα που 'ναι Κυριακή.

Φυσάει το αγέρι και σαλεύει

μια θημωνιά στο λόφο εκεί.

Τα γιορτινά θα βάλουν, κι όλοι

θα 'χουν ανάλαφρη καρδιά:

κοίτα στο δρόμο τα παιδιά,

κοίταξε τ' άνθη στο περβόλι.

Τώρα καμπάνες που χτυπάνε

είναι ο θεός αληθινός.

Πέρα τα σύννεφα σκορπάνε

και μεγαλώνει ο ουρανός.

Άσε τον κόσμο στη χαρά του

κι έλα, ψυχή μου, να σου πω,

σαν τραγουδάκι χαρωπό,

ένα τραγούδι του θανάτου.

Ανέκδοτο ποίημα

Εσβήναν τα χρυσάνθεμα σαν πόθοι

στον κήπον όταν ήρθες. Εγελούσες

γαλήνια, σα λευκό χαμολουλούδι.

Αμίλητος, τη μέσα μου μαυρίλα

την έκανα γλυκύτατο τραγούδι

κι απάνω σου το λέγανε τα φύλλα.